بررسی های علمی مراتع ایران از سال ۱۳۳۹ آغاز گردید، فعالیتهای تحقیقاتی مراتع ایران نخست در ایستگاهای تحقیقاتی همند آبسرد در مراتع نیمه استپی و نودهک قزوین و رودشور در مراتع استپی آغاز و پس از سال ۱۳۶۰ در تمام کشور توسعه یافت.
وابستگی برنامه های توسعه كشور به منابع پایه طبیعی تولید ( آب، خاك و گیاه) در حوزه های مختلف اعم از كشاورزی، صنعت، خدمات و …به صورتهای مستقیم و غیر مستقیم امری روشن است. در كشور ایران سطحی معادل ۸۶ میلیون هكتار از وسعت آن یعنی بیش از ۵۲ درصد مساحت كشور را مراتع در بر می گیرد.
به تناسب وسعت مراتع ، تنوع آب و هوایی، تنوع نظامهای بهره برداری و تنوع نژادهای دامی استفاده كننده از مراتع انجام هرگونه اقدامی کارآمدی نیازمند در اختیار داشتن برنامه ای هدفدار به منظور افزایش بهره وری منابع نه تنها امری ضروری بلكه اجتناب ناپذیر است. از این رو بخش تحقیقات مرتع برنامه راهبردی خود را جهت پرداختن به این مهم تهیه و تدوین و مبنای برنامه ریزی های عملیاتی خود قرار داد. در این برنامه علاوه بر بیان و تبیین راهبردها و راهکارها سازمان کار بر اساس مبانی اکولوژیک به گونه ای پیش بینی شده است که تمام نواحی اکولوژیک کشور را تحت پوشش قرار می دهد.
